امروز میخواهم اندکی با بیان خاطراتی شیرین از عضو جدید خانواده مان کمی لبخند را مهمان خانه های شما کنم :)))
لطفاً همین حالا لبخند بزنید ... حداقل اگر خاطرات مرا خواندید و لبخندی بر لبان نیامد و دلتان هم شاد نگشت، حداقل لبخندی زد باشید :)
این داستان:
کودک نو رسیده و عکس های که چندین سال بعد خواهد دید!!!
راستش را بخواهید اول که بچه ها به دنیا می آیند، قیافه بسی عجیب و غریب دارند انگار که از سیاره دیگری آمده باشند!!! از رو آنان را بچه مریخی هم می نامند!!!
البته اگر یک درصد بچه ها را فاکتور بگیرین، اون ۹۹ درصد مریخی هستند!!
خب کمی هم اغراق، چاشنی متن کردم
این بچه های مریخی کم کم و با گذر زمان تبدیل به فرشته های کوچولوی خوشگل خونه هامون میشن ... یه جوری که دیگه حتی یک لحظه دل کندن ازشون خیلی سخت میشه!!
در خانه ما هجده سال قبل اولین بچه به دنیا آمد :) یک دختر که به علت کمبود امکانات عکسی از نوزادی وی در دسترس نیست! به همین علت گاهی وقت ها چاخان میکنیم که او از آن دسته بچه هایی است که فرشته زاده شده و اصلا شکل مریخی ها نبوده است 😂😂 از کجا که حقیقت نباشد!! روایت ها هست که دختر خانواده در دوران نوزادی نیز فرشته بوده است :)))
یک درصدی!!!
(از مزیت های نبود امکانات!!!)
القصه پنج سالی گذشت و پسرکی خوشگل (حالا نسبتا خوشگل😂) بنام محمد رضا به جمع خانواده پیوست و دخترک را از تنهایی در آورد 😊
وقتی که او به دنیا آمد، گوشی های موبایل دکمه ای (لپ لپی!) که دوربین عکاسی هم داشتند، در دسترس همگان بود و عکس نسبتا بی کیفیتی از موجودی غیر قابل وصف، به این طرف و آن طرف بلوتوث میشد! 😂
اما چند روز گذشت و آن طفل معصوم تبدیل به فرشته ای سفید با چشمانی درشت و نگاهی زلال شد که تمام این ها در آلبوم خانواده به روایت تصویر بیان می شوند 😃
خب خب برویم سراغ فرزند ته تقاری خانواده :)
که ۱۳ سال بعد از محمد رضا جان به دنیا آمد :)
(اگه گفتین با بچه اول چقدر تفاوت سنی دارن؟)
او کسی نیست بجز نی نی خودمون! 😁
وی از ده دقیقه پس از بدو تولدش عکس دارد! (فک کنین چه عکسیه!😁😂)
تا همین چند لحظه پیش که دارم درباره اش برایتان مینویسم!
عصر، عصر جدید و است و عصر گوشی های هوشمند 😅
حالا دیگر حتی خواهر و برادر این طفل هم به این رایانه های مالشی رنگارنگ مجهز هستند :))
فرزند آخر خانواده توانست به کمک خواهر و برادر بزرگ‌ترش رکورد بشکنند و آنقدر عکس و فیلم بگیرند که گوشی خواهر آنقدر پر بشود که از اول تابستان تا اول آخرین ماه پاییز، ۴ بار بر سر خود بکوبد و بگوید: دیگه جا ندارم! تو رو خدا عکس نگیرین! منم یه ظرفیتی دارم والا! :/
یه عکس با پرده اتاقم!
یه عکس با فرش!!
یه عکس با ستون وسط خونه!!!
یه عکس با علیرضاو پتوش!!
یه عکس با لیوانا!
یه عکس با در خونمون 😂!
و چیزی که بچه ها در ذهن خود می پرورانند این است: اشکال نداره! خاطره میشه 🤣
خلاصه از این هم یکی از مزیت های گوشی هوشمند است!
ما معمولا سعی می کنیم عکس هایی که خوشگل هستند را نگه داریم و تا حد توان آنها را به اشتراک می گذاریم و عکس های خوشگل را با لمس یک آیکون (فارسی را پاس بداریم!!!) نه ببخشید! نماد ... بله با لمس یک نماد آنها در قعر زباله دانی ها مخفی کنیم :)
اما قدیم که اینگونه نبود و مردم مجبور بودند هر عکسی، چه زشت و چه زیبا را به عنوان یادگاری نگه دارند!!
حالا تمام اینها به کنار!!! اصلا می دانید که عکس برداری از نی نی کوچولوها چقدر سخت است؟!!!!
باید خودت را بکشی را تا نگاهش را به دوربین بسپارد یا اینکه چند ثانیه بی حرکت بماند تا بلکه عکسش خوب در بیاید!
در ضمن نی نی ها هیچ وقت نمی گویند: سیب!!!! یا پنیر!!! یا همون چیززززززز!!!!
اگر زیادی سر به سرشان بگذاری و سعی در نشاندن لبخند بر چهره آن طفلکان معصوم کنید، نتیجه عکس می دهد و چنان اعصابشان را آشفته خواهید کرد که تا چندین روز دیگر طوری با شما رفتار می کنند که انگار هیولای چهار چشمِ چهار دمِ ده سر هستید! والا!!!
خواهر نی نی معروف که خدمتتان عرض کردم راهکاری برای حل این مسئله پیدا کرد است! وی از قابلیت خویش انداز تلفن همراه 
(همون سلفی خودمون دوستان :)) خود استفاده می کند!
بدین صورت که؛
1-دوربین را جلوی صورت نی نی می گیریم،
2- نی نی خودش را می بیند و می خندد یا حداقل توجهش جلب می شود!
3و در این لحظه خواهر نی نی شروع می کند به فشردن دکمه کم کردن صدا و پشت سر هم چندین عکس می گیرد!!
(از امکانات گوشی های نسل نو!)
گزارشات حاکی از آن است که حداقل 50 عدد عکس در 3 دقیقه از نی نی گرفته می شود تا بتوان سه عکس درست حسابی از آن استخراج کرد!
این آمار تا حدودی من رو یاد آمار استخراج طلا می اندازه! 
ولی یه نی نی هر چقدر هم که شیطون بلا
باشه، نمیتونه خودشو به آمار استخراج طلا برسونه!
آمار استخراج طلا نیم میلی گرم در هر کیلوگرم از خاکه!!!
یه چیزی حدود یک عکس در هر دو میلیون تا!!
گوشی شما میتونه دو میلیون تا عکس توی یه روز بگیره؟! :)
خلاصه اینکه نی نی های این دوره زمونه، عکس های زیادی دارند:) این موضوع خیلی خوبه! چرا؟
در آینده هر وقت که نی نی (که اون موقع دیگه نمیشه بهش گفت نی نی!) حوصله اش سر رفت و نمی دونست چیکار کنه، می تونه یه عالمه عکس از دوران طفولیت خودش نگاه کنه!
(چندتا آدم توی دنیا، درست در همین لحظه وجود دارند که نمیدونن باید چیکار کنند؟؟!)
به جای فیلمای چرت و جستجوی الکی توی اینترنت!
کلی هم خاطراتش تازه میشه و با خودش می خنده و گاهی قوربون صدقه خودش میره :)
کلی هم میتونه درباره نسل قبل و بعد و بعدی ها اظهار نظر کنه!!
گاهی هم قوم و خویش و آشناهایی که چند وقته ازشون بی خبره رو میبینه و دلش براشون تنگ میشه! بعد بلند میشه و یه تماس باهاشون می گیره یا میره سراغوشون :)
یه صله رحم و کلی ثواب!!!!
همه اینا به لطف عکس هاست :)
خلاصه همه اینا از اون عکس های دوران طفولیت نشأت میگیرن و ...
ببخشید که طولانی شد :) لطفا به سوالام جواب بدین :
نظر شما راجع به عکسای دوران بچگیتون چیه؟!
اگه نی نی قصه ما بعدها اولین عکس زندگیش رو ببینه، چه حسی بهش دست میده و چی میگه؟!
نویسنده نه چندان فعال وب :) سین حا :))
+ با تشکر از سایت نی نی مارک بخاطر عکس خوشگلی که توی سایتشون بود :) ما هم روش کار کردیم :)
